عینک

        با صدای زنگ تو از خواب پریدم و گوشی رو نگاه کردم ، باز هم مانند این چند مدتی که رفتی توهم من رو گرفته بود و گمان کردم که زنگ زدی – راستش رو بگم برام این جور چیزا عادی شده . دیدنت ، زنگ زدنت و تو خواب با تو بودن

تو این چند وقت که نیستی دوباره دنیام همون شده که بود – یادته گفتم جاهایی رو باهات پر کردم ؟ از روزی که رفتی همه ی اون زخمها دوباره دهن باز کردن و اذیتم می کنند . اونا به کنار ، نبودنت برام شده قوز بالا قوز-

 خواستم یه نوشته بنویسم و نامش رو به نام عشق از دست رفته ی خیلی ها بذبرم ترز . گفتم نام تو هم از این پس برام ترز می مونه

پشیمون شدم گفتم شاید من صادق تو نیستم . گذشتم از این نوشته و زمان هم از من – خواستم نمازی بنویسم برای همه ی عاشق ها که روزی چند بار برای خدای خودشون بخونن و یاد اونها بیفتن – گفتم شاید عاشق نباشم و از نماز من چیزهای دیگه ای برداشت بشه ولی اون روز که از خواب پاشدم نوشته ای به سرم زد . همین که ..،

این روزها و شبهایی که نبودی آسون گذشت ، مانند همیشه تا پلک بهم زدم دیدم خورشید دوباره دور سرم چرخید اما بار بعدش که خورشید رو می دیدم جلوی آینه خودم رو نمی شناختم – سخت بود ، خیلی سخت- این ها برای تو و خیلی های دیگه خسته کننده و خنده داره اما نه برای من و مانند من که بتشون یک روز بدون خبر از بتکده میره

شبها که تو خیابون ها قدم می زنم و درد دلم رو به آسفالتها می گم یکم از گریه هام کمتر می شه – کمتر چهره ی رنگ پریم رو می شورم با اشکهای شورم

گمان می کنم اکنون آسوده تر از چند وقت پیش هستی ! شاید اکنون که داری این رو می خونی سر تکون بدی ، بخندی یا بگی که نمی فهمم اما باور کن که این سر تکون دادن هات برام سر درد شده

یادته رفتی که به نیمی از ماه آسمون برگردی ؟

دارم می شمرم ، یک هفته یک ماه دو ماه هفت ماه ، دوازده ماه ..،

خیلی وقته رفتی شهرنوش

یادمه همه چیز خوب بود – تو ، من ، خدا و همه چیز . اما یهو همه ی سقف آرزوهام (لبخند) رو سرم خراب شد . 

به خودم گفته بودم : ارشیا اینهم اون دنیایی که می خواستی از نو بسازی

اکنون هایده می که : ای دل غافل دیگه از ما گذشت

کاش می تونستم به ۱ سال پیش خودم برگردم – نه حتا به ۶ ماه پیش

دقیق ۶ ماه پیش که تو این روز ، این ساعت با هم ، کنار هم بودیم

یادته می رنجیدی ؟

امشب می خوام از همه چیز برات بگم که یادت بمونه

از هوو هات ، بالش خیکی و علی بابا

که تو این شب سرد که به زمین گرمش خوردم هیچ کدومشون نیستن که کنارم باشن در نبودن تو - 

این روزا داره کمرم رو خم می کنه

کجایی که من رو سر پا نگه داری بانوی من ؟

یادته برام آهنگ مرد من رو می خوندی بانوی من ؟

دنیام بدون چشمات خاکستری موند و دلم مرد – حاضرم شرط ببندم یکجا اینهمه گریه ی مرد و ندیده باشی

می بخشمت برای مهری که به من داری برای گرمای تنت

می بخشمت که مهربانی ، می بخشمت اگر خوبی

ببخش اگر او نیستم -  ببخش اگر به پاکی تو مهر ندارم – ببخش اگر ....

ختم کلام رفتی از این آغوش چه راحت

و باز منم تنها و خاموش چراغت

-------------------------------------------

پ . ن : ترز عشق از دست رفته ی صادق هدایت

نوشته شده در ۹ مهر